project

> STATEMENT


In een hedendaags kunstlandschap zijn modewoorden als ‘zelforganisatie’ of ‘de kunstenaar als ondernemer’ gangbare terminologie geworden. De heersende drang tot vereniging heeft als doel het creëren van eigen kansen en ontmoetingen om zo positie te nemen in dit veld.

We kunnen deze stelling verder trekken naar een breder maatschappelijk kader en opmerken dat deze tendens niet slechts eigen is aan de kunstwereld maar als algemene hedendaagse vorm van ondernemerschap geldt. Deze kleinere organisaties en samenwerkingsverbanden zijn alternatieven voor grote economische structuren .


BIN wil plaats bieden aan deze antwoorden en een ruimte zijn waar diverse stemmen kunnen klinken. Tegelijk wil BIN zich de vrijheid nemen alles in vraag te kunnen stellen, standaarden te doen wankelen en nuance aan te brengen. Wisselwerking, verbinding en ontkoppeling, BIN als vrijplaats voor al wat vrij-denkt.



> OPZET


Gedurende één jaar bezet BIN als groep beeldend kunstenaars en –denkers het voormalig winkel en magazijn complex van Zellien. Deze Groothandel in badkamers en energietechnieken kende voor zijn laatste verhuizing een lange geschiedenis in het hart van Turnhout.

Tijdens dit jaar blaast BIN leven in gevallen stof en brengt nieuwe invullingen voor oude structuren: waar ooit de magazijnen waren wordt nu plaats geruimd voor een atelierwerking en de showroom wordt als tentoonstellingsruimte ingericht.


Organisaties, autonome kunstenaars of –groeperingen kunnen doorheen heel 2015 beroep doen op vrijplaats BIN. Op deze manier worden er samenwerkingen aangegaan die bruggen slaan tussen de verschillende autonoom werkende groeperingen.

Tegelijk organiseert BIN als Belgisch Instituut voor Normalisatie vier maal per jaar – eens per seizoen – een tentoonstelling die inzoomt op standaard en norm in kunst, waarbij de start in de vorm van een opendeurdag op 21 maart (het weerkundige begin van de lente) wordt gegeven. 

BIN geeft hiermee antwoord op heersende tendensen binnen een hedendaags kunst- en cultuur landschap waar zelforganisatie en kleinere initiatieven (artist run spaces) een schoolvoorbeeld van geworden zijn, maar waar al te vaak open structuren of concrete locaties voor ontbreken.


Input à la minute naast projecten van langere adem: BIN speelt kort op de bal en werkt aan duurzame relaties. Anticiperend op vraag tracht BIN een veelzijdig antwoord te bieden aan een al even divers publiek.

> CONCEPT


BIN - Belgisch Instituut voor Normalisatie / Bureau International pour Normalisation


“The nice thing about standards is that you have so many to choose from...”

(Tanenbaum, Andrew S. / Computer Networks, 2nd ed. 1988, p. 254)


De NBN (Bureau voor Normalisatie) is de Belgische tak van een Europese en internationale koepel organisaties die wereldwijd instaan voor het uitdenken, creëren en in stand houden van normen en standaarden. Deze worden ontwikkeld voor een veelheid aan partijen waarbij er afspraken worden gemaakt over de specifieke kenmerken van een product, dienst of proces.

Deze normen worden wereldwijd gehanteerd en staan zodoende in voor globale eenheid en transparantie.


BIN wil zich te midden van dit strak meetbare veld positioneren. Een veld waar generalisering van goederen en materialen maar ook relaties en samenwerkingen, garant staan voor kwaliteit, veiligheid en betrouwbaarheid.

Zorgt standaardadvies werkelijk voor het betrouwbare kader waarin we ons vervolgens vrijelijk kunnen bewegen en is normering de best hanteerbare tool/maatstaf voor een kwalitatief bestaan? Zijn kwaliteit en veiligheid überhaupt spelers van éénzelfde gemene deler? En wat met veralgemening van contexten, autonome denkpatronen en het individu als unieke en vrije identiteit?


In navolging van deze overdenkingen trekt Bin de lijn door naar de beeldende kunsten anno 2015 en onderzoekt of analyses in klare lijn en overzichtelijke schema’s van toepassing zijn binnen dit buiten de lijnen kleurende, denkende landschap.

De kunstenaar als “regelneef”, het kunstwerk als te definiëren taal: mogelijke manifestaties van normeringsdrang.

Maar bestaat het perfecte kunstwerk of de ideale kunstenaar. Zijn er definities voor een standaard kunstruimte? En hoe verhouden die zich ten opzichte van de respectievelijke “consument”: de toeschouwer?


Binnen de tijdspanne van één jaar wil BIN zich aan een hoog tempo omringen met standaarden van allerlei slag en zo onderzoek voeren naar mogelijke bestaande vormen van normalisatie van kunstenaar, -werk en kijker.

Drie periodes lang worden er verschillende kanalen aangeboord om regel en uitzondering in kaart te brengen, te analyseren en te contextualiseren.